Dzień wigilijny w tradycji polskiej jest najbardziej uroczystym i najbardziej wzruszającym. Punktem kulminacyjnym przeżyć adwentowych w rodzinach chrześcijańskich jest wigilia Bożego Narodzenia. Obrzędy i zwyczaje mają starą tradycję sięgającą do początków chrześcijaństwa. Wigilie w ogóle znane były już w Starym Testamencie. Obchodzono je przed każdą uroczystością. Było to przygotowanie do odpoczynku świątecznego. Izraelici zwali je „wieczorem”. Słowo „wigilia” oznacza czuwanie.
W Polsce wigilia weszła na stale do tradycji dopiero w XVIII wieku, Główną jej częścią jest uroczysta wieczerza. Wieczerza ta ma charakter ściśle rodzinny. Zaprasza się czasami na nią, oprócz krewnych, osoby mieszkające samotnie
W Polsce wieczerze wigilijną rozpoczynało się, gdy na niebie ukazała się pierwsza gwiazda. Czyniono tak zapewne na pamiątkę gwiazdy betlejemskiej, którą według Ewangelisty, św. Mateusza, ujrzeli Mędrcy, zwani też Trzema Królami.
Najważniejszym momentem wieczerzy wigilijnej w Polsce jest zwyczaj łamania się opłatkiem. Tak też czynimy w naszej parafialnej wspólnocie, jako rodzinie rodzin, już od paru dobrych lat, kiedy po mszy św. rannej, w dniu wigilijnym łamiemy się w kościele opłatkiem i składamy sobie życzenia pomyślności i wybaczamy urazy.
