Kościół pomocniczy w Walimiu

 Kościół pomocniczy w Walimiu pw. Św. Jadwigi Śląskiej wznoszono w latach 1748-1751 (13 maja 1748 położono kamień węgielny).  Początkowo świątynia miała służyć ewangelikom. Muro­wana budowla zastąpiła drewnia­ny dom modlitwy z 1741 roku. W 1751 roku uroczyście poświecono kościół. Pod koniec wieku XVIII doko­nano niewielkich zmian, które nadały świątyni większego bla­sku.  Na skutek powojennych wysiedleń ludności niemieckiej część Walimia – w tym również gmina ewangelicka – opustoszała. Dłuższy okres zaniedbania doprowadził do tego, że ko­nieczna była restauracja – przeprowadzono ją w latach 1959-1964 i w ten sposób przystosowano budowlę do obrządku katolickiego. Trójnawowa, salowa konstrukcja nosząca cechy stylu barokowo-klasycystycznego wyposażona jest w kwadratową wieżę nakrytą hełmem. Wnętrze urządzono z zachowaniem prote­stanckiej konwencji budowy – dwukondygnacyjne empory wznoszą się po obu stronach nawy. 

W zwieńczeniu ołtarza głównego króluje Bara­nek Paschalny, a ponad nim w glorii pro­mieni, chmur oraz główek aniołków — sym­boliczne wyobrażenie Trójcy Świętej. 

W ołtarzu głównym umiesz­czono obraz ze św. Jadwigą Śląską – niewiasta w książęcym płaszczu, pod którym widać habit cysterski z butami przytroczonymi do pasa, klęczy nad otwartą księgą, a ponad nią w bladej chmurze unosi się wizja krwawej bitwy pod Legnicą, gdzie zginął jej uko­chany syn – Henryk Pobożny. Obraz świętej przysłania wizerunek Matki Boskiej Częstochowskiej, który jest odsłaniany w czasie październikowych nabożeństw i świąt  maryjnych. Po obu stronach konstrukcji ołtarza stanęły postaci Chrystusa i prefigurującego go Mojżesza .                                                                                                                    

Po przeciwległej stronie ołtarza głównego  znaj­dują się organy z 1791 r.  przebudowane w 1896 r. Mają one bogate walory dźwiękowe oraz możliwości wykonawcze. W 1959 r. miał na nich grać prof. Feliks Rączkowski , znany polski organista i kompozytor       utworów or­ganowych oraz wokalnych, autor licznych opracowań pieśni  kościelnych.

 

 Na uwagę zasługuje chrzcielnica wy­konana w formie anioła trzymającego misę . Była ona zwieszona z sufitu pośrod­ku kościoła, tworząc wraz z amboną i ołta­rzem jedną oś łączności słowa z sakramentami: chrztu i Eucharystii. Dziś jest ona podwieszona przy oknie w nawie bocznej.

 

Warto zwrócić uwagę na ambonę ( ka­zalnicę). Jest ona  ozdobiona personifikacjami cnót: wiary, nadziei i mi­łości.

 

 W kościelnej kruchcie znaleźć można piaskowcowe epitafia inskrypcyjne von Zedlitzów z prze­łomu XVII i XVIII wieku.    

 

Kościół kryje w podziemiach również krypty – jedne znajdują się pod wieżą a drugie pod prezbiterium. 

Pierwsze kryją trumny ze zwłokami właścicieli Walimia – między innymi spoczywa w nich bratanek właściciela walimskich dóbr – Carl Abra­ham von Zedlitz, reformator pruskich szkół, któ­ry/ jak się przypuszcza / wprowadził powszechny dziś egzamin maturalny. Drugie krypty kryją ciała pastorów wraz z rodzinami.

W lutym 2013 roku wstawiony został nowy ołtarz kamienny wraz z amboną ufundowane przez Pana Pawła Stępień i Panią Beatę Panek. Poświęcenia ołtarza dokonał Jego Ekscelencja ks. biskup Ignacy Dec 3.02.2013 r.