Kościół jest umiejscowiony w czasie. Został przez Chrystusa (żyjącego w czasie) założony w czasie; w nim działa i realizuje swoje posłannictwo. Rok liturgiczny to cały czas, jaki obchodzi Kościół; który uświęca poprzez wspominanie dzieł Bożych. Rok liturgiczny jest więc nieustannym wyznaniem wiary, ale także i urzeczywistnieniem misteriów wiary, zwłaszcza Bożego planu zbawienia tzw. misterium paschalnego: męki, śmierci i zmartwychwstania Chrystusa. Jest czasem świętowania,w którego centrum jest Jezus Chrystus: „centrum czasu i historii” . W ciągu całego roku liturgicznego przeżywamy i celebrujemy pełnię Dobrej Nowiny, niejako streszczenie naszej wiary.
Rok Kościelny nie różni się od roku obliczeniowego ilością dni. Różni go filozofia przeżywania.
Nowy rok kościelny, liturgiczny, rozpoczyna się od pierwszej niedzieli Adwentu, a kończy na sobocie trzydziestego czwartego tygodnia zwykłego. Rok liturgiczny obejmuje Adwent, okres Bożego Narodzenia, czas Wielkiego Postu i Okresu Wielkanocnego oraz najdłużej trwający okres zwykły.Przeto, zawiera on całą historię odkupienia człowieka: począwszy od oczekiwania, poprzez zwiastowanie, nadejście, działalność, śmierć, powrót i, na koniec, nowe życie.
Różne okresy roku liturgicznego, zgodnie z tradycją, Kościół obchodzi przez pouczenia, modlitwy, uczynki pokutne i dzieła miłosierdzia.
Podstawową jednostką roku kościelnego jest dzień liturgiczny.
